yalnızlığımın yansımasıydı sessizliğim..uzun zamanlara yayılan suskunluğumun tek ortağı olmuştun ey canımın cananı...şimdiki suskunluğumsa sana olan aşılmaz mesafeler.

suskunluğumu gözlerimde yorumlaman, her bakışıma anlam katman, yalnızlık kokan duruşuma sevda yüklemendi seni vazgeçilmez kılan...
ankaranın en anlamlı anlarıydı senin soluğunu taşıdığı anlar, kara olan anlarının en anlam kazandığı zamanlardı...şimdi ankara yine kendi anıı_karalığını yaşamakta.. o suskun, ben suskun, suskunluğumsa senin özleminle yanmakta!

şimdi sana sığındığım limana özlem duymaktayım can yoldaşım, özleminle yanmaktayım...yalnızlığım kavurmakta yüreğimin en kuytu köşelerini, canım acımakta, suskunluğum artmakta günbegün...seni özledim gönül sızım,yalnızlığımın limanı...

unutulmamak dileğiyle yüreğimdesin...